همچو شبنم ادب آیینه زدودن بوده ست
به هم آوردن خود چشم گشودن بوده ست
به خیالات مبالید که چون پرتو شمع
کاستن توأم اقبال فزودن بوده ست
مزرع کاغذ آتش زده سیراب کنید
تخمهایی که هوس کاشت درودن بوده ست
کم و بیش آبله سامان تلاش هوسیم
دسترنج همه کس درخور سودن بوده ست
غفلت آیینهٔ تحقیق جهان روشن کرد
آنچه ما زنگ شمردیم زدودن بوده ست
سرمه انشایی خط پرده در معنیهاست
خامشی نغمهٔ اسرار سرودن بوده ست
موج این بحر نشد ایمن از اندوه گهر
خم دوش مژه از بار غنون بوده ست
با همه جهل رسا در حق دانایی خویش
حرف پوچی که نداریم ستودن بوده ست
زین کمالی که خجالت کش صد نقصان است
جز نهفتن چه سزاوار نمودن بوده ست
غیر تسلیم درین عرصه کسی پیش نبرد
سر فکندن به زمین گوی ربودن بوده ست
تا ابد شهرت عنقا نپذیرد تغییر
ملک جاوید بقا هیچ نبودن بوده ست
ساز بزم عدمم لیک نوایی که مراست
نام بیدل ز لب یار شنودن بوده ست